ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

                                         
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΑΑΚ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΔΝΤ-ΕΕ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ


    Σε μια περίοδο που η χούντα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου εξαπολύει
ολοκληρωτική επίθεση στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα, που με
το <<μνημόνιο β>> ξεκινάει νέος γύρος επίθεσης στον κόσμο της εργασίας,
η αριστερά βρίσκεται μπροστά στην αδυναμία να δώσει ανατρεπτική
προοπτική για το εργατικό κίνημα, να συμβάλλει αποφασιστικά σε μια
συνολική επαναστατική πρόταση από την σκοπιά των νεολαιίστικων και
εργατικών αναγκών . Όπως έχει γίνει και στο παρελθόν, σε συνθήκες
όξυνσης της επίθεσης, καταιγισμού των αντιλαϊκών μέτρων  και
υποχώρησης του κινήματος αυτή η πολιτική αδυναμία και η έλλειψη
ουσιαστικής κριτικής και αυτοκριτικής για την υπέρβαση της γεννούν
εκφυλιστικά φαινόμενα που τους τελευταίους μήνες κλιμακώνονται
επικίνδυνα.

    Ο κόσμος της αριστεράς και οι εργαζόμενοι παρακολουθούν εδώ και
καιρό την <<μάχη των υποψηφιοτήτων>> στο ΣΥΡΙΖΑ για της δημοτικές
εκλογές, τα σχέδια των <<διεμβολισμών>> ¨του ΠΑΣΟΚ δια του
αριστερόσοσιαλδημοκρατικού περιεχομένου και προσωπικοτήτων, τις
προσωπικές αντιπαραθέσεις και διαξιφισμούς χωρίς περιεχόμενο, τις
ενωτικές διασπάσεις και τις διασπαστικές ενότητες, τη μονολιθικότητα
και τις κομματικές παρελάσεις του ΚΚΕ. Όσο βαθαίνει όμως η κρίση, τόσο
μεγαλώνει η απόσταση όλων αυτών των επιλογών από τις ανάγκες και  τις
αγωνίες του κόσμου της εργασίας.

    Ακραίο φαινόμενο και συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι και τα
πρόσφατα γεγονότα βίαιων επιθέσεων και ξυλοδαρμών μεταξύ των
οργανώσεων ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ που αποτελούν συνιστώσες της ΕΑΑΚ, των
εργατικών σχημάτων, και συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προκαλεί θλίψη και
αποστροφή ο κατήφορος τέτοιων πρακτικών την ώρα που η κυβέρνηση
προετοιμάζει νέο γύρο επίθεσης στην εκπαίδευση και στην εργασία.
Προβληματισμό όμως προκαλεί και το μεγάλο άγχος συλλογικοτήτων να
τρέξουν να επιλέξουν επιτιθέμενο-αμυνόμενο (λες και αυτό είναι το
πρόβλημα),  αποκρύπτοντας ουσιαστικά , ανεξάρτητα από προθέσεις, τα
πραγματικά πολιτικά προβλήματα. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος
για την ένταξη αυτών των επεισοδίων σε μικροκομματικές σκοπιμότητες
και μάχη συσχετισμών στα πλαίσια  των μετωπικών σχημάτων, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
(και όχι μόνο).

Α)  Και μόνο το γεγονός της απαρχής της αντιπαράθεσης που κατέληξε
στους ξυλοδαρμούς, η διαμάχη για μια....έδρα σε φοιτητικό σύλλογο της
Πάτρας. δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για την αδυναμία διαχωρισμού από
την αστική πολιτική, το περιεχόμενο και τις μορφές της. Όταν  μια έδρα
σε ένα σύλλογο γίνεται κριτήριο ύπαρξης, αναγνώρισης και καταγραφής
μιας οργανωμένης πολιτικής αντίληψης που συμμετέχει σε ένα σχήμα-
μέτωπο τότε είναι απολύτως λογικός ο φανατισμός, οι ηγεμονισμοί και
τελικά η αστική βία στην προσπάθεια για την  κατάκτηση ή την
υπεράσπιση της.
Ότι δηλαδή συμβαίνει με τα κοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς ,
που το δυνάμωμα της αντίληψης τους, το κίνημα και τη συνολική πολιτική
το μετράνε βασικά στις εκλογές και τις βουλευτικές έδρες, σε τμήματα
της αντικαπιταλιστικής αριστεράς αναπαράγεται σε ένα άλλο επίπεδο:
έδρες στους συλλόγους, νεκρανάσταση της ΕΦΕΕ, στήριξη του πρύτανη,
δορυφοριοποιήση από τη ΓΣΕΕ κ.α.  Η πολιτική θέση της επαναστατικής
αριστεράς απέναντι σε αυτά τα όργανα αντί να αποκαλύπτει τον ρόλο τους
καταλήγει  στην αφομοίωση και διαπόμπευση των ανατρεπτικών ιδεών και
του κινήματος.

Β) Η συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων συνιστωσών και η υιοθέτηση από
μέρους τους της πρακτικής των αποκλεισμών, των επιθέσεων και τελικά
των ξυλοδαρμών, κάνει αποπροσανατολιστική την υπεράσπιση οποιουδήποτε,
σε όποια σειρά και ένταση, επέλεξε και επιλέγει τέτοιες πρακτικές.
Στάση αρχών δεν είναι η μέτρηση του ποσοστού αστικής βίας στη μία η
την άλλη συλλογικότητα, ή το ποιός έδειρε λιγότερο ή περισσότερο.
Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που η ΑΡΑΝ και η ΑΡΑΣ πρωταγωνιστούν σε
επεισόδια στην πλάτη της ΕΑΑΚ και των σχημάτων. Στάση αρχών είναι
μόνο  η συνολική καταγγελία όλων των φορέων αυτών των πρακτικών από
όπου και αν προέρχονται.
    Καταγγελία όμως, που δεν θα σκοπεύει να αναπαράγει το κλίμα
ενδοαριστερού και ενδοκινηματικού  εμφυλίου, ούτε τα οργανωτικά
πογκρόμ που δεν θα έχουν τέλος, αλλά θα στοχεύει στην πολιτική και
κινηματική συγκρότηση της ΕΑΑΚ των εργατικών σχημάτων και της
αντικαπιταλιστικής αριστεράς απέναντι στις μάχες της περιόδου και όχι
στη διαιώνιση της κινηματικής παράλυσης, της αμηχανίας και του
πολιτικού οπορτουνισμού που έθρεψε και θρέφει τέτοια φαινόμενα και
πρακτικές.

Γ) Παρά τις καταγγελίες που εξαπολύονται, καμία συζήτηση δεν γίνεται
για την <<ενωτική πρόταση>> όπου οι ίδιες οργανώσεις που πρωτοστατούν
στα επεισόδια απευθύνουν δια μέσου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ίδια ακριβώς
στιγμή που συγκρούονται με αυτούς τους τρόπους. Μια ενότητα που
διασπάται στις εργατικές απεργίες και συγκεντρώσεις, που ακολουθεί
διαφορετικές πορείες στη ΔΕΘ, που αλληλογρονθοκοπείται στα
πανεπιστήμια, που δορυφοροιοποιείται δια μέσου διάφορων <<πρωτοβουλιών>>
γύρω από την καθεστωτική αριστερά για να ενωθεί για μια  ημέρα, (την
μέρα της εκλογικής καταγραφής), δεν μπορεί να δώσει ανατρεπτική
προοπτική και διέξοδο στον κόσμο της δουλειάς.
Δυστυχώς για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι η ενότητα των "ελάχιστων
κοινών σημείων", η ενότητα στην κάλπη είναι κάλπικη ενότητα. Όσο η
αντικαπιταλιστική αριστερά δεν διαχωρίζεται από την <<ενότητα του
ψηφοδελτίου>>, τόσο θα μεγαλώνουν τα αδιέξοδα (όπως δείχνουν και άλλα
εκφυλιστικά φαινόμενα στο ΣΥΡΙΖΑ). Εξάλλου οι επαναλαμβανόμενοι
ξυλοδαρμοί και τέτοιου τύπου αντιπαραθέσεις των οργανώσεων αυτών στο
όνομα των σχημάτων δείχνει, όπως και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μια αντίληψη για
το μέτωπο και τα σχήματα ως παραρτήματα των οργανώσεων, μακριά από
κάθε ζωντανή διεργασία και συμμετοχή των αγωνιστών που τα στηρίζουν...
Ταυτόχρονα δείχνει την άρνηση των υπαρχόντων αριστερών οργανώσεων να
βάλλουν τις πολιτικές τους θέσεις και γραμμές στο κίνημα και εκεί να
οικοδομήσουν την ενότητα τους μέσα στην προσπάθεια αντικαπιταλιστικής
δράσης και ενοποίησης της τάξης.

Η ένταση και ταχύτητα με την οποία αναδείχθηκε το ζήτημα, σε μια
περίοδο που είναι ανοιχτά τόσα κοινωνικά μέτωπα, που διακυβεύεται η
πολιτική ανεξαρτησία της επαναστατικής αριστεράς και πληθαίνουν οι
προσπάθειες αφομοίωσης της, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Ερωτηματικά
για το άνοιγμα νέων κύκλων εσωστρέφειας και κρισιακών φαινομένων την
ώρα που η νεολαία και οι εργαζόμενοι δέχονται απανωτά χτυπήματα. Θα
είμαστε όλοι υπεύθυνοι αν επιτρέψουμε να κυριαρχήσει αυτό το κλίμα,
που μόνο σε αποστράτευση και απογοήτευση μπορεί  να οδηγήσει.


Ως Τάση συμβολής στην κομμουνιστική επαναθεμελίωση δηλώνουμε ξεκάθαρα
ότι:

-Καταδικάζουμε απερίφραστα αυτές τις εκφυλιστικές πρακτικές και τους
φορείς τους.

-Δεν πρόκειται να ανεχτούμε η να σιωπήσουμε απέναντι σε οποιονδήποτε
επιχειρήσει να αποπροσανατολίσει την αναγκαία κουβέντα και δράση για
το φοιτητικό κίνημα και δηλώνουμε, ότι σε περίπτωση που οργανωμένες
δυνάμεις επιλέξουν αυτές τις πρακτικές, ,όχι μόνο δεν θα συμμετέχουμε,
αντιθέτως θα μπλοκάρουμε με κάθε τρόπο  αυτές τις μεθοδεύσεις

- Καλούμε όλους τους αγωνιστές της ΕΑΑΚ, των σχημάτων, της
αντικαπιταλιστικής αριστεράς να απομονώσουν  πρακτικές βίας, διαγραφών
και αντίστοιχών λογικών που καμία σχέση δεν έχουν με τα κινηματικά
καθήκοντα της περιόδου και τη φυσιογνωμία της ΕΑΑΚ. Να γυρίσουν την
πλάτη σε όσους -εντός και εκτός- της ΕΑΑΚ ευελπιστούν στην διάλυση η
ενσωμάτωση της. Τα υπαρκτά προβλήματα λειτουργίας, έλλειψης πολιτικού
προγράμματος και ανατρεπτικού σχεδιασμού των ΕΑΑΚ και συνολικά του
εργατικού κινήματος  πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ανοικτού και
συντροφικού διαλόγου, με διάθεση σύνθεσης του πλούτου των διαφορετικών
γνωμών, ώστε η ΕΑΑΚ άμεσα να πρωτοστατήσει στις αποφασιστικές μάχες
που απαιτεί η εποχή μας ενάντια στην πολιτική Κυβέρνησης ΔΝΤ-ΕΕ, για
ένα μαζικό ρεύμα γενικευμένης σύγκρουσης και επαναστατικής
ανατροπής.

Θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην πολιτική ενοποίηση του
αντικαπιταλιστικού δυναμικού, όλων των εργαζόμενων και της νεολαίας
που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από αυτήν του αστικού συνασπισμού
εξουσίας, του ρεφορμισμού, του αστικοποιημένου συνδικαλισμού, της
ενσωμάτωσης και της ηττοπάθειας.
    Για ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα των συνελεύσεων, των σωματείων και
των επιτροπών βάσης, που θα πάρει στα χέρια του τη δίψα για μια άλλη
ζωή.
    Αυτά τα κριτήρια θεωρούμε ότι είναι προϋπόθεση για την αναγκαία
ενότητα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας για ένα νικηφόρο
κίνημα. Αυτή είναι και η μόνη βάση για την ενότητα της
Αντικαπιταλιστικής Επαναστατικής Αριστεράς που απαιτεί η εποχή μας.




Τάση συμβολής στην κομμουνιστική επαναθεμελίωση

Μέλη του ΝΑΡ και της νΚΑ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΚΑΤΩ Η ΚΥΝΕΡΝΗΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΕΕ-ΔΝΤ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Η φετινή ΔΕΘ εν μέσω κρίσης, αποκτά βαρύνουσα σημασία τόσο για την αστική τάξη αλλά ακόμη περισσότερο για τους εργαζόμενους και την νεολαία. Η 5η Μάη έσπασε τη βιτρίνα της κοινωνικής συναίνεσης, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη εμφάνισης μιας πολιτικής πρότασης που να μην κινείται γύρω από ένα πλαίσιο αιτημάτων διαχείρισης της κρίσης  και μιας καλύτερης διαχείριση της σημερινής βαρβαρότητας

Καλούμε τους εργαζομένους, νεολαία τους συνταξιούχους και τους ανέργους από όλη τη χώρα να συμμετάσχουν μαζικά στη παλλαϊκή κινητοποίηση στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης στις 11 Σεπτέμβρη.  Ειδικά σε μια περίοδο που η κυβέρνηση του ΔΝΤ, της ΕΕ και του ελληνικού κεφαλαίου σχεδιάζει την έναρξη του δεύτερου και ακόμα πιο βίαιου από τον προηγούμενο γύρου κοινωνικού πολέμου ενάντια στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα.

Η κυβέρνηση του ΔΝΤ και το σύστημα που εκπροσωπεί,  έχουν κηρύξει ταξικό πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη και το λαό. Κλέβουν τον 13ο και 14ο μισθό από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Με νόμο επιβάλουν μηδενικές αυξήσεις στους εργαζόμενους, ενώ ο πληθωρισμός καλπάζει. Επιβάλουν μια ανευ προηγουμένου φορολογική επιδρομή στο εργατικό εισόδημα. Απελευθερώνουν τις απολύσεις και περικόπτουν τις αποζημιώσεις. Μετατρέπουν την γενιά των 700 ευρώ σε γενιά των 500 ευρώ, αυξάνοντας την ελαστική εργασία. Καταργούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα επιβάλλοντας τη δουλειά μέχρι τα βαθειά γεράματα και μετατρέπουν την σύνταξη σε επίδομα βοήθειας.

H χρεοκοπία του καπιταλισμού και του καθεστώτος τους δεν μπορεί να λυθεί από εκείνους που την δημιούργησαν βάζοντας τους εργάτες να πληρώσουν για αυτήν. Τη λύση θα τη δώσει η εργατική τάξη με αποφασιστική δράση ενάντια στο σύστημα και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από τα στηρίγματα του κεφαλαίου και του αστικού κράτους και εκείνους που αρνούνται την πάλη για την ανατροπή.

 Το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα δεν μπορεί να εκφραστεί από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ  δεν πάλεψε ούτε για μια πραγματική απεργιακή δράση ενάντια στα μέτρα. Αντίθετα έκαναν ότι μπορούσαν για να εκτονώσουν το κίνημα. Τελικά η ΓΣΕΕ υπόγραψε την αντιεργατική τριετή εθνική σύμβαση, με μηδενικές αυξήσεις κάνοντας τη βρώμικη δουλειά της κυβέρνησης. Ετοιμάζονται να κάνουν τα ίδια και χειρότερα από εδώ και μπρος κάνοντας την δουλειά της κυβέρνησης και του κράτους.

Παράλληλα η ρεφορμιστική αριστερά σε όλες τις της εκδοχές δεν μπορεί να συμβάλλει στην δημιουργία και εμφάνιση ενός κοινωνικού ρεύματος που να παλεύει για την συνολική ανατροπή

Για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ  οτι δεν ελέγχεται από την ηγεσία του αντιμετωπίζεται ως εχθρικό. Κάθε κινητοποίηση, σε κάθε περίπτωση, προσπαθούν να την μετατρέψουν σε κομματική επιρροή και σε ψήφους. Ταυτόχρονα το περιεχόμενο  της πολιτικής του πρότασης (λαϊκή εξουσία-λαϊκή οικονομία χωρίς ανατροπή) και η άρνηση ύπαρξης νικηφόρου εργατικού κινήματος που μπορεί να δώσει την μάχη μέχρι τέλους, καταλήγουν στο να καθηλώνει τελικά τους εργαζόμενους σε ηττοπαθή αμυντικό ρόλο.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί τροχοπέδη για την έκφραση μιας συνολικής πρότασης ρήξης και ανατροπής της κυβέρνησης του κεφαλαίου και του ΔΝΤ. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η ατολμία του ακόμη και σε συνθήκες πλήρους απονομιμοποίησης της ΕΕ να θέσει ζήτημα εξόδου της χώρας από αυτή και διαλυσής της. Ταυτόχρονα η παρέμβασή του στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα  χαρακτηρίζεται από την επιλογή συστράτευσης με τις  ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Tώρα  είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να διαμορφώσουμε ένα ανεξάρτητο από την αστική πολιτική  και τις  συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες επαναστατικό εργατικό-λαϊκό κίνημα, με πρόγραμμα και οργάνωση για δράση.

Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο όλων των μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, ανεξάρτητο από το κράτος και την συνδικαλιστική γραφειοκρατία  για να διαμορφωθεί  ένα κοινό σχέδιο δράσης για την ανατροπή του Μνημονίου και της τρόικας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Για  την ανατροπή του καπιταλισμού και των κυβερνήσεών του, για την διαγραφή του χρέους και ένα εργατικό πλαίσιο πάλης με τα εργατικά δικαιώματα μπροστά. Σε ένα τέτοιο κοινωνικό μέτωπο και το αντίστοιχο πρόγραμμα θέλουμε να συμβάλλουμε.

Σε αυτό το πλαίσιο,

Εργαζόμενοι που συμμετέχουμε σε σωματεία, εργατικά σχήματα και συλλογικότητες, καλούμε στην δημιουργία και εμφάνιση ενός ανεξάρτητου εργατικού και νεολαιίστικου ρεύματος με αφετηρία την κινητοποίηση της ΔΕΘ και τις επερχόμενες κοινωνικές και πολιτικές μάχες.

Αγγέλης Γιάννης	(δημοσιογράφος, μέλος γεν. συμβουλίου ΠΟΕΣΥ)
Αγγελής Ερνέστο	(σύλλογος αδιόριστων εκπαιδευτικών)
Αδάμ Θανάσης	μηχανικός-αντιπρόεδρος ΕΜΥΔΑΣ ανατολικής Μακεδονίας)
ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ	ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΛΜΑ
Αλεξόπουλος Παναγιώτης	(συνδικαλιστής ΜΕΤΡΟ)
Αλεξοπούλου Γιάννα	(ΕΛΤΑ)
Αλεξοπούλου Κατερίνα	(σωματείο μισθωτών τεχνικών-ΣΜΤ)
Ανδρεόπουλος Δημήτρης	(έμπορος)
ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΝΙΚΟΣ	ΜΕΛΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΓΑΙΤΑΝΙΔΟΥ ΑΝΝΑ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΕΜΙΣΕΑ
Γάτσιος Δημήτρης	(συν/χος τραπεζικός)
ΓΕΡΟΝΙΚΟΛΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΛΟΓΙΣΤΩΝ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ	μέλος του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Νομού Αχαΐας (ΣΙΕΛ Αχαΐας)
ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΝΑ	ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΣΑ-ΕΑΑΚ ΠΑΝΤΕΙΟΥ
Γκότσης Ηρακλής	μέλος ΔΣ ψυχιατρικού νοσοκομείου Αθηνών-ΨΝΑ)
Γραμματικού Ανδρονίκη	(λογίστρια)
Δαραμούσκας Γιάννης	(μάγειρας)
Δαφνής  Γρηγόρης	(καθηγητής Γ ΕΛΜΕ)
ΖΕΡΒΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ
ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ	μέλος του Σύλλογου Εκτάκτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού ΤΕΙ Πάτρας "Αρτίν Δανελιάν
ΙΣΑΑΚ ΜΑΝΩΛΗΣ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Καζαντζή  Όλγα	(συν/χος εκπαιδευτικός)
ΚΑΛΛΙΓΑ ΜΑΡΙΑ	ΜΕΛΟΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΖΙΝΟ ΡΙΟ
ΚΑΝΤΕΡΕΣ ΒΑΣΙΛΗΣ	ΜΕΛΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
Καπίδη Κλημεντίνη	(εμποροϋπάλληλος)
ΚΑΠΠΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ	ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ
ΚΑΡΡΑ ΕΛΕΝΗ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΕΡΒΙΤΟΡΩΝ ΜΑΓΕΙΡΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Κατσαγάνης Γιάννης	(συνδικαλιστής ΟΤΕ)
Κατσαγάνης Δημήτρης	(Συνδικαλιστής εφοριακός)
Κατσιάνης Γιάννης	( συνδικαλιστής ΟΣΕ)
Κλεινοπούλου Χρυσούλα	(σχεδιάστρια, σωματείο μισθωτών τεχνικών-ΣΜΤ)
Κοτρίκλα Βίκυ	(καθηγήτρια, ΕΛΜΕ  Θήβας)
ΚΟΥΡΕΝΤΗ ΣΟΦΙΑ	ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΣΑ-ΕΑΑΚ ΠΑΝΤΕΙΟΥ
ΚΟΥΤΑΛΙΔΗ ΣΟΦΙΑ	ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΚΑΡΦΙ -ΕΑΑΚ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ
Κουτσανέλου Δώρα	( μέλος ΔΣ σωματείου του Δρομοκαιτειου νοσοκομείου)
Κουτσανέλου Μαργαρίτα	(μέλος ΔΣ σωματείου ΟΠΕΓΕΠ-οργανισμός πιστοποίησης αγροτικών προϊόντων)
Λαγός Κώστας	(συνδικαλιστής, σύλλογος ΙΚΑ Μαγνησίας)
ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ	ΜΕΛΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
ΛΕΓΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΑ	ΜΕΛΟΣ Της ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ
ΜΑΝΟΥΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Μάσιου Ελένη	(καθηγήτρια, Ε  ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
Μάτσα Κατερίνα	(γιατρός ΕΙΝΑΠ-γενικό συμβούλιο ΑΔΕΔΥ)
Μεγαγιάννης Μανώλης	(ΤΕΙ Χαλκίδας-φοιτητής)
Μεγαλοικονόμου Θόδωρος	(γιατρός, συνδικαλιστής ΕΙΝΑΠ)
Μητροβγένης Γιώργος	(δημοτικός σύμβουλος Δάφνης)
Μήτσας Βασίλης	(καθηγητής Δ ΕΛΜΕ)
Μιχαηλίδης Μάριος	(δάσκαλος συνδικαλιστής, σύλλογος «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)
ΜΟΝΟΤΡΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ
Μουτίδης Κυριάκος	(συνδικαλιστής, εργαζόμενος στις ταχυμεταφορές)
ΜΠΟΖΙΚΗΣ ΣΙΜΟΣ	εκπαιδευτικός, ΕΛΜΕ Κέρκυρας
Μπουγάτσος Γιώργος	(5μελής ΕΙΝΑΠ-  ΠΓΝΑ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»)
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ ΔΗΜΗΤΡΑ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ (ΣΕΦΚ)
ΝΙΚΟΛΑΤΟΥ ΕΙΡΗΝΗ	αντιπρόεδρος του Δ.Σ του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Νομού Αχαΐας (ΣΙΕΛ Αχαΐας)
ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ	ΜΕΛΟΣ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΠΑΙΖΗ ΒΑΣΩ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΕΜΙΣΕΑ
Παπαδημητρίου Σωτήρης	εργάτης μετάλλου, μέλος ΔΣ εργατικού κέντρου Λειβαδιάς)
Παπαθανασίου Θανάσης	(σωματείο εμποροϋπαλλήλων)
ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ	ΜΕΛΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ
Πατσούρας Κώστας	(εργάτης-συνδικαλιστής κλωστοϋφαντουργίας)
ΡΟΡΗΣ ΘΑΝΟΣ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Ρωμανού Αγγελική	( σωματείο μισθωτών τεχνικών –ΣΜΤ)
ΣΚΑΡΛΑΤΟΣ ΒΑΙΟΣ	ΜΕΛΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
Στάθης Γιώργος	(αγρότης συνδικαλιστής Λακωνία)
ΤΑΓΚΑΛΟΥ ΒΙΛΛΥ	ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΑΤΡΑΣ)
Τζανετάκη Θάλεια	(εργαζόμενη σε τράπεζα)
ΤΟΜΠΟΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ	ΙΔΙΩΤΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΛΜΑ
ΤΣΕΣΜΕΤΖΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ	ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ	ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ, ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Χατζηγιάννης Γιάννης	(συνδικαλιστής ,σύλλογος ΙΚΑ Μαγνησίας)
Χρυσικός Θεόφιλος	( σωματείο μισθωτών τεχνικών, ΣΜΤ- ΠΑΤΡΑΣ)

Κείμενο – πρόταση της Τάσης συμβολής στην κομμουνιστική επαναθεμελίωση για την κινητοποίηση στην ΔΕΘ 2010

Κάτω η χούντα Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου

Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα εργαζόμενων και νεολαίας

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ συγκέντρωση και πορεία  από την Καμάρα

Η φετινή ΔΕΘ εν μέσω κρίσης, αποκτά βαρύνουσα σημασία τόσο για την αστική τάξη αλλά ακόμη περισσότερο για τους εργαζόμενους και την νεολαία. Η 5η Μάη έσπασε τη βιτρίνα της κοινωνικής συναίνεσης, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη εμφάνισης μιας πολιτικής πρότασης που να μην κινείται γύρω από ένα πλαίσιο αιτημάτων διαχείρισης της κρίσης ώστε αυτή να «λυθεί» προς όφελος των εργαζομένων. Πρόταση που συχνά διατυπώνεται τόσο από συνδικαλιστικούς φορείς όσο και από δυνάμεις της Αριστεράς και είναι αδιέξοδη για το εργατικό κίνημα αφού δεν επιδιώκει καμία ρήξη με τον πυρήνα του καπιταλιστικού συστήματος και δεν στοχεύει στην ανατροπή του αλλά αντίθετα επιδιώκει μια άλλη καλύτερη διαχείριση της σημερινής βαρβαρότητας

Σε αυτές τις συνθήκες η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν διαλέξει από καιρό στρατόπεδο. Πως αλλιώς να ερμηνευθεί η τριετής (κατά το γράμμα του μνημονίου) εθνική συλλογική σύμβαση με αυξήσεις με βάση τον ευρωπαϊκό πληθωρισμό (!!!). Η άρνηση έστω και τυπικής κάλυψης των απεργιών που κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές (πχ λιμάνι), είναι μόνο στοιχεία που επαληθεύουν την αστική φύση (σε δομή και περιεχόμενο) της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, είτε συμμετέχει στην καταστολή είτε στην ενσωμάτωση των εργατικών αγώνων.  Ζητούμενο για το εργατικό κίνημα πρέπει να είναι η υπέρβαση αυτού του μηχανισμού που δεν μπορεί να εκφράσει ούτε στο ελάχιστο τα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα.

Ταυτόχρονα το συντονιστικό των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι ανάγκη να μετασχηματιστεί ποιοτικά στην βάση εμφάνισης ενός πλειοψηφικού αντικαπιταλιστικού εργατικού και νεολαιίστικου ρεύματος καταρχήν στην ΔΕΘ αλλά και στις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Είναι αναγκαιότητα η δημιουργία Ανεξάρτητου Κέντρου Αγώνα εργαζόμενων και νεολαίας, του οποίου οργανικό κομμάτι μπορεί και πρέπει να αποτελέσουν  τα σωματεία βάσης, μαζί με επιτροπές αγώνα, πολιτικές συλλογικότητες, και αγωνιστές του κινήματος. Ταυτόχρονα, είναι πιο αναγκαία από ποτέ η κάθετη ρήξη και αντιπαράθεση στο εσωτερικό του συντονιστικού των σωματείων, με κάθε πολιτική γραμμή και άποψη που συνδιαλέγεται με την αστικοποιημένο εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και με την συστημική αριστερά (ΠΑΜΕ, Δίκτυο συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ) προσπαθώντας να μετατρέψει τα σωματεία βάσης σε συνομιλητή και μέσο «συνεύρεσης»  με την αστική πολιτική,  και την ρεφορμιστική αριστερά.    Η ΔΕΘ πρέπει να είναι στόχος μας να αποτελέσει μια πολιτική μάχη εμφάνισης ενός μαζικού αντικαπιταλιστικού πολιτικού ρεύματος συνολικά αντιπαραθετικού προς την αστική πολιτική και διαχωρισμένου από το πολιτικό πλαίσιο και τις πρακτικές της καθεστωτικής αριστεράς κάθε απόχρωσης. Σε ένα τέτοιο πολιτικό σχεδιασμό είναι ανάγκη να κινηθεί και το συντονιστικό σωματείων, σε μια τέτοια λογική πρέπει να γίνει ευρύ κάλεσμα στο κόσμο του αγώνα, σε νεολαία και εργαζόμενους.

Το ΠΑΜΕ παρά τις σημαντικές μάχες τις οποίες δίνει (πχ απολύσεις, λιμάνι) δεν μπορεί  να ξεφύγει από την πεπατημένη της αλλαγής των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Ενώ πραγματοποιεί δυναμικές «καταγγελίες» - δράσεις αυτές δεν μπορούν να μετουσιωθούν σε νίκες και κατακτήσεις για την τάξη, κυρίως λόγω του περιεχομένου  της πολιτικής του πρότασης (λαϊκή εξουσία-λαϊκή οικονομία χωρίς ανατροπή) αλλά και γιατί αρνείται την ύπαρξη νικηφόρου εργατικού κινήματος που μπορεί να δώσει την μάχη μέχρι τέλους, θέτοντας επί της ουσίας ζήτημα πολιτικής εξουσίας. Μια πολιτική θεώρηση, που καταλήγει στο να καθηλώνει τελικά τους εργαζόμενους σε ηττοπαθή αμυντικό ρόλο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ,  υποταγμένος σε μια λογική λείανσης των πιο αιχμηρών πλευρών του καπιταλισμού, αποτελεί τροχοπέδη για την έκφραση μιας συνολικής πρότασης ρήξης και ανατροπής με την χούντα –κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η ατολμία -ακόμη και της «αριστερής» του τάσης-  και σε συνθήκες πλήρους απονομιμοποίησης της ΕΕ να θέσει ζήτημα εξόδου της χώρας από αυτή. Ταυτόχρονα η παρέμβασή του στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα  χαρακτηρίζεται από την επιλογή συστράτευσης με τον αστικοποιημένο εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ενώ η πολιτική του πρόταση εξαντλείται στην άρθρωση λύσεων εντός των αστικών πολιτικών και οικονομικών ορίων, που στοχεύουν στην βελτίωση του υφιστάμενου αστικού-πολιτικού συστήματος.

Το εργατικό κίνημα χρειάζεται άλλους δρόμους και άλλες παντιέρες από αυτές τόσο του αστικού όσο και του υποταγμένου συνδικαλισμού. Ζητούμενο αποτελεί, η δημιουργία ενός κοινωνικοπολιτικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα που θα βασίζεται στις συνελεύσεις και τις επιτροπές εργαζόμενων και ανέργων, χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. . Ανεξάρτητο  από την καθεστωτική πολιτική, τα κόμματά της και τη διαπλοκή τους. Εμείς μπορούμε χωρίς αυτούς, αυτοί δεν μπορούν χωρίς εμάς! 

Στην φετινή κινητοποίηση της ΔΕΘ δεν αρκεί μόνο η διαδήλωση να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά, αλλά επιπλέον είναι παραπάνω από αναγκαιότητα το εργατικό κίνημα να αναδείξει και να κάνει τα πρώτα βήματα στην κατεύθυνση συγκρότησης Ανεξάρτητου Κέντρου Αγώνα.

Σήμερα είναι ανάγκη να υπάρξει μια εργατική επαναστατική απάντηση στην κρίση, με ένα πλαίσιο πάλης που κριτήριο του θα είναι το κοινωνικά αναγκαίο και όχι το καπιταλιστικά εφικτό. Αυτό το πλαίσιο  προϋποθέτει άμεσα την ανατροπή της κυβέρνησης και του μνημονίου, και τον αγώνα για την επαναστατική ρήξη – αποδέσμευση από την ΕΕ στην βάση αντιθεσμών αυτοοργάνωσης του κινήματος εργαζόμενων και νεολαίας. .

Παλεύουμε για

● Ενιαίο εργατικό μισθό σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής, από μία μόνο δουλειά. Χωρίς υπερωρίες, πριμ, επιδόματα, χωρίς κρατήσεις για ασφαλιστική κάλυψη, χωρίς έμμεση ή άμεση φορολόγηση. Ίσο με τον εργατικό μισθό επίδομα ανεργίας. Καμιά φορολόγηση ή κράτηση, άμεση ή έμμεση, στο εργατικό εισόδημα.

● Μείωση της εργάσιμης μέρας στο ελάχιστο δυνατό σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής. Όχι σπαστός εργάσιμος χρόνος. Κατάργηση όλων των ελαστικών-προσωρινών μορφών απασχόλησης.

● Ασφάλιση-περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους και άνεργους, έλληνες και μετανάστες, χωρίς κανένα περιορισμό ενσήμων. Υγειονομική κάλυψη, πλήρης, για κάθε είδους ασθένεια. Κατάργηση κάθε εργατικής εισφοράς.

Ένα τέτοιο πολιτικό περιεχόμενο είναι αναγκαίο να συνοδεύεται από ανεξάρτητες από την αστική πολιτική και το καθεστωτικό συνδικαλισμό πολιτικές μορφές έκφρασης του εργατικού και νεολαιίστικου δυναμικού, οι οποίες και να αποτελέσουν μέσο και δρόμο παραγωγής εργατικής πολιτικής, αντικαπιταλιστικού πολιτικού σχεδίου, όντας ταυτόχρονα φορείς ενός συνολικού εργατικού πολιτισμού των κάτω.

Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε για :

 ● Tην συγκρότηση του Ανεξάρτητου Κέντρου Αγώνα για γενικές συνελεύσεις σωματείων βάσης και συντονισμό αυτών καθώς και συζήτηση για συνέχεια των κινητοποιήσεων μετά την ΔΕΘ. Το κείμενο αυτό να αποτελεί πρόταση αγώνα προς σωματεία βάσης, συλλογικότητες, εργατικές κινήσεις σχήματα και συνδικαλιστές για την διοργάνωση των κινητοποιήσεων στην ΔΕΘ το Σεπτέμβρη του 2010, στη Θεσσαλονίκη.

●  ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ συγκέντρωση και πορεία  από την Καμάρα. Προτείνουμε στα σωματεία βάσης, στις εργατικές πρωτοβουλίες και σχήματα τη συγκρότηση ενιαίου και διακριτού μπλοκ εργατικής βάσης σε αυτή τη πορεία. Σε αυτά τα σωματεία και τις συλλογικότητες να κριθεί και η πρότασή μας για κατάληψη του ΕΚΘ και συγκρότηση εκεί του Ανεξάρτητου Εργατικού Κέντρου Αγώνα, που οφείλει να δώσει τη μάχη της επόμενης μέρας.