ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΝΑ ΒΑΘΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

Τα νέα μέτρα λεηλασίας του κόσμου της εργασίας που εξήγγειλε η κυβέρνηση κάνουν πια φανερό σε όλους ότι η στρατηγική κράτους-κεφαλαίου για την υπέρβαση της κρίσης είναι: τα θέλουν όλα!

Η στρατηγική αυτή δεν επιβάλλεται από κάποιες «έξωθεν» δυνάμεις (Βρυξέλλες, Γερμανούς, διεθνείς κερδοσκόπους, κ.ά.), όπως προσπαθεί να μας πείσει η Αριστερά σηκώνοντας τα λάβαρα του ...αντικατοχικού αγώνα και δίνοντας έτσι άλλοθι στην κυβέρνηση, αλλά αποτελεί ζωτική ανάγκη του κεφαλαίου και της αστικής τάξης στη χώρα μας. Γι' αυτό άλλωστε σπεύδει να βοηθήσει την «εθνική προσπάθεια» σύσσωμο το καθεστωτικό τόξο κομμάτων και συνδικαλιστικών φορέων, και τη στηρίζουν ενεργά οι διεθνείς πολιτικοοικονομικοί οργανισμοί εξουσίας και κυριαρχίας του κεφαλαίου (ΕΕ, ΔΝΤ).

Απέναντι σε αυτή την ολοκληρωτική επίθεση, ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί να αντιπαραθέσει τίποτα λιγότερο παρά το τα θέλουμε όλα! Γι' αυτό δεν διεκδικούμε «να μην πληρώσουμε την κρίση», αλλά όλο τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος σήμερα, μαζί με την ανάγκη για αλλαγή αυτού του πλούτου. Δεν διεκδικούμε απλά «υπεράσπιση, ή ρεαλιστική μείωση των ωρών εργασίας» ή «δουλειά για όλους», αλλά τη ριζική πανκοινωνική μείωση του χρόνου και την αλλαγή του περιεχομένου της εργασίας για όλους, γιατί θέλουμε να κάνουμε μέτρο του πλούτου τον ελεύθερο χρόνο, να ανατρέψουμε την εργασία της «ανταγωνιστικότητας» και της «αποδοτικότητας» που απομονώνει και αποξενώνει και να την μετασχηματίσουμε σε ελεύθερο συνεργατικό και δημιουργικό κοινωνικό πράττειν. Δεν διεκδικούμε απλά «απαγόρευση των απολύσεων», «κρατικοποιήσεις» και «προγράμματα σωτηρίας», αλλά όλη την παραγωγική διαδικασία, την επανάκτηση του κοινωνικού πλούτου με την παράλληλη δημιουργία κοινωνικών αμεσοδημοκρατικών αντιθεσμών.

Δεν καταγγέλλουμε απλά τα σύμφωνα σταθερότητας ή τις αποφάσεις των Βρυξελλών, αλλά δρούμε για τη διεθνιστική επαναστατική αποδέσμευση και διάλυση όλων των μηχανισμών και διεθνών οργανισμών διακρατικής εξουσίας και οικονομικής κυριαρχίας (Ε.Ε., ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΝΑΤΟ κλπ), με δράσεις που θα ενώνουν τους εργαζόμενους απέναντι στον κοινό εχθρό πέρα από εθνικά σύνορα και “εθνικές οικονομίες”.

Απέναντι σε αυτές τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας στέκονται εχθρικά οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, γιατί ως προκεχωρημένα φυλάκια του κράτους μέσα στο εργατικό κίνημα αποτελούν τους θεματοφύλακες της ανάπτυξης των αφεντικών, της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας. Την ίδια στιγμή, ο συνδικαλισμός τύπου ΠΑΜΕ, διατηρώντας τα ίδια γραφειοκρατικά και ιεραρχικά χαρακτηριστικά και επιδιώκοντας να αναδειχθεί σε μια ΓΣΕΕ στη θέση της ΓΣΕΕ, είναι εχθρικός απέναντι σε κάθε ανεξάρτητη εργατική δράση που ξεφεύγει από τον έλεγχό του, δίνει τη “μάχη” της πολιτικής διαμαρτυρίας, της κομματικής καταγραφής και των κοινοβουλευτικών διεξόδων. Δεν μας εκπροσωπούν!

Όλες οι προτάσεις “ανακούφισης”, “ανάσχεσης”, “διεξόδου” από την κρίση στην ουσία ζητάνε ...επιστροφή στην “ομαλότητα” μιας ακόμα πιο βάρβαρης και καταστροφικής για τον άνθρωπο και τη φύση καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δεν υπάρχει σε αυτές ούτε ίχνος πραγματικής ανακούφισης, ανάσχεσης ή διεξόδου από την καταθλιπτική κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι/ες, οι άνεργοι/ες, οι νέοι/ες, οι μετανάστες/τριες. Μόνο η μετατροπή της κρίσης σήμερα σε πολιτική επαναστατική κρίση συνολικής αμφισβήτησης και ανατροπής του συστήματος που γεννά τη σύγχρονη δυστυχία μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική βελτίωση της θέσης του εργαζόμενου κόσμου.

Το μοναδικό πραγματικό αντίπαλο δέος που μπορεί να σταθεί απέναντι στην ολοκληρωτική επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους είναι ένα μαχητικό και ακηδεμόνευτο εργατικό κίνημα βάσης και χειραφέτησης, αδιαπραγμάτευτης διεκδίκησης των αναγκών και των επιθυμιών μας, ανάπτυξης συλλογικών αμεσοδημοκρατικών, αντιεμπορευματικών, αντικοινοβουλευτικών, αντικρατικών μορφών κοινότητας, αγώνα, αλληλεγγύης, εργατικού πολιτισμού.

ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ